1. Ճամփորդության ընթացքում չպետք է աղտոտել տարածքը, այլ պետք է հավաքել։
2. Ճամփորդության ժամանակ չի կարելի պատասխանատուից հեռու գնալ, այլ պետք է մնալ պատասխանատուի մոտ։
3. Ճամփորդության ժամանակ չենք վազում, քանի որ կարող ենք ընկնել։
4. Երթուղու և ճամփորդելու ընթացքում պետք է պահպանենք լռությունը։
5. Սար բարձրանալուց պետք է հագնենք հարմարավետ սպորտային կոշիկներ,դնենք արևապաշտպան գլխարկներ և ունենանք թեթև պայուսակ։
6. Սար բարձրանալուց պետք է օգնենք ընկերոջը։
7. Սար բարձրանալուց մեզ պետք է ջուր, բրդուճներ, թաց և չոր անձեռոցիկ, տաք հագուստ, անձրևոց և բժշկական արկղիկ։
8. Սար բարձրանալուց չի կարելի բերել գազավորված ըմպելիքներ։

Բուժական գյուղը գտնվում է Կոտայքի մարզում։ Մարզկենտրոնից 34 կմ հարավ-արևմուտք։ Ծաղկունյաց լեռների հարավային լանջին։

Բուժականից 3 կմ հյուսիս՝ անտառում գտնվում է «Թեղենյաց» վանական համալիրը որը կառուցվել է (7-ից 15 դարերում)։

• Անուն Ազգանուն- Սառա Հովսեփյան
• Դպրոց, դասարան- Արևմտյան դպրոց 3.3 դասարան
• Երկարօրյա ծառայություն–ոչ, չեմ օգտվում 
•  Երթուղու համար և նշեք միակողմանի թե երկկողմանի: (Ինչպե՞ս եմ գալիս դպրոց) –20, միակողմանի 
• Տանը լրացուցիչ անելու աշխատանքներ ընտրում եք, թե ոչ– այո, ընտրում եմ
• Ընտրությամբ գործունեության խումբ– բանավոր մաթեմատիկա
• Լրացուցիչ խմբակներ- դպրոցից դուրս՝ լող, նկարչություն, ֆլեյտա, երգչախումբ

Բարև, իմ անունը Սառա է։ Ես նիհար, բարձրահասակ, բաց շագանակագույն մազերով, նշաձև, կապույտ աչքերով, կարճ մազերով, գեղեցիկ աղջիկ եմ։ Իմ բերանը և քիթիկը շատ փոքրիկ են։

Հիմա ես մի քիչ կպատմեմ իմ բնավորության մասին։

Ես պարտաճանաչ, համբերատար աղջիկ եմ։Ես շատ-շատ եմ սիրում կենդանիներ։ Սիրում եմ դեղին, կանաչ, կապույտ, կարմիր գույները։Իմ սիրած զբաղմունքը նկարելն է, ավազով խաղալը։ Ուտելիքներից սիրու եմ բանջարեղեները, մրգերը, մանավանդ ձմերուկը, սեխը, պամելոն։ Սիրում եմ բնությունը և բարությունը։

Պատկերացրու թռչունները ուտում են ամեն ինչ, նույնիսկ քար։Մի մեծ թռչունի ստամքոսից գտել են կոճակ, բանալի, ոսկի, մեխ։

 Արտերը սպասեցին, սպասեցին Կաքավի երգին, բայց Կաքավն էլ չէր երգում: Արտերը կարոտեցին Կաքավի երգին ու խնդիրքի գնացին Արծիվ թագավորին.

Թագավորն ապրա՛ծ կենա,կարմրակտուց,կարմրատոտիկ Կաքավը կա, բայց նրա երգն էլ չկա.մեր հասկերը չեն քաղցրանա:

Արծիվն ասաց՝ թող երգի՛:

Բայց Կաքավն արդեն մոռացել էր իր երգի խոսքերը, միայն մեկ բառ էր հիշում.

-Կըղա՜, կըղա՜:

Մի երկու բառ էլ արտերն էին հիշում.

-Կաղ-կըղա՜, շաղ-կըղա:

Եթե ես լինեի թռչուների տեղը, կգնայի կաքավի մոտ և կասեի, որ ինձ էլ սովորացնի երգել ու չէի գնա արծիվ թագավորի մոտ ու չեի պատմի կաքավի մասին։

Բարև, սիրելի թռչուն ես քեզ շատ լավ եմ հասկանում, թռչու՜ն, ես էլ քո նման ինչքան մեծանում ու ավելի շատ բան եմ տեսնում ու լսում, այնքան համոզվում եմ, որ շատ քիչ բան եմ հասկանում։